When Time Matters

อาการแสบตายังคงรบกวนการทำงานอยู่เรื่อย ๆ ผมเลยต้องหยุดพักเป็นระยะ ๆ โดยรีบพักทันทีที่เริ่มรู้สึกว่าอาการจะมา ก่อนที่จะแสบ เพราะถ้าปล่อยให้แสบแล้ว จะต้องพักอีกยาว

นั่นทำให้ผมมีเวลาอยู่หน้าเครื่องน้อยลง แช็ตได้น้อยลง (เพราะถ้าแช็ตยาว จะลุกกลางคันได้ยาก) แม้แต่จะเขียน blog ก็รู้สึกว่าเป็นการใช้เวลาหน้าเครื่องได้ไม่คุ้ม จะต้องเลือกทำแต่สิ่งที่เป็นเนื้องานเท่านั้น

ผมเคยพยายามเขียนอธิบายอุปสรรคของการทำงาน FOSS อิสระ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเลี้ยงตัวเอง และการต่อต้านจากคนรอบข้าง โดยมีเจตนาจะให้ข้อมูลต่อผู้ที่อาจจะเดินตาม ว่าจะพบอุปสรรคอะไรบ้าง และอาจเป็นข้อมูลต่อผู้ที่อาจช่วยปรับสภาวการณ์ให้ดีขึ้น (เพราะตอนที่เริ่มออกมาทำงานอิสระ ผมเคยพูดไว้ว่า ขอเอาตัวเองเข้าทดสอบ) แต่ดูเหมือนไม่เป็นผลเท่าไรนัก มันกลายเป็นการบ่นหรือโอดครวญเสียมากในสายตาของผู้อ่าน หลัง ๆ ผมจึงเลิกเขียนถึงเรื่องเหล่านี้ แล้วพยายามมุ่งแก้ปัญหาตามลำพัง แม้จะต้องโหมทำงานหลายด้านพร้อมกัน ก็ยังคิดว่าตัวเองจะรับไหว

ถึงวันนี้ ที่สุขภาพตาไม่อำนวยต่อการทำงานหลายทางอย่างเดิมอีกแล้ว ทำให้อดไม่ได้ที่จะนึกเสียดายเวลาช่วงที่ผ่านมา ที่ได้ใช้เวลาไปกับเรื่องอื่นที่ไม่ใช่จุดมุ่งหมายของตัวเองด้วยความจำเป็น มาตอนนี้ แม้จะอยากพยายามรับมือกับทุกทางเหมือนเดิม ก็คงต้องจำกัดสิ่งที่ทำ ให้อยู่เฉพาะในสิ่งที่เป็นสาระสำคัญเท่านั้น ผมอาจต้องรับงานอื่นน้อยลง แช็ตน้อยลง รวมถึง blog น้อยลง ถ้าจะปรากฏตัวในเน็ต ก็คงจะมุ่งให้เหลือแต่ช่องทางเกี่ยวกับงานพัฒนาเป็นหลัก เช่นใน mailing list หรือ bugzilla

ผมยังเป็นกำลังใจให้กับผู้ที่กำลังจะเดินในเส้นทางนี้นะครับ อย่าได้ท้อถอย อุปสรรคยิ่งมีมากเท่าไร ความสำเร็จที่ได้ฟันฝ่าก็ยิ่งมีค่ามากเท่านั้น แต่อย่าลืมดูแลตัวเองให้ดี ให้มีพละกำลังทำงานได้นาน ๆ